Τη θαυματουργή αυτή εικόνα της Θεοτόκου λέγεται ότι την ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ήλθε από την Προύσα της Μικράς Ασίας (σύμφωνα με το χειρόγραφο 3 του κώδικα της Ιεράς Μονής Προυσιωτίσσης). Την έφερε από την Προύσα κάποιος ευγενής νέος στα χρόνια της εικονομαχίας (829 μ.Χ.) επί εικονομάχου βασιλέως Θεοφίλου. Στο δρόμο όμως για την Ελλάδα, στην Καλλίπολη της Θράκης, την έχασε και η εικόνα αποκαλύφθηκε θαυματουργικά σ' ένα τσοπανόπουλο, με μια στήλη φωτός σαν πυρσός - γι' αυτό πήρε και την επωνυμία Πυρσός - στο μέρος όπου ήταν κρυμμένη.
Ο νέος, που είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα, όταν το έμαθε θέλησε να την πάρει. Αλλά η εικόνα θαυματουργικά γύρισε και πάλι στο άγριο μέρος της Ευρυτανίας, όπου αποκαλύφθηκε στους ντόπιους βοσκούς τη νύχτα από 22 προς 23 Αυγούστου. Τότε ο νέος, μαζί μ' έναν υπηρέτη του, πήγαν και αυτοί εκεί, όπου έγιναν μοναχοί μετανομασθέντες Διονύσιος και Τιμόθεος αντίστοιχα.
Η εικόνα της Παναγίας είναι τύπου Οδηγήτριας και είναι επιχρυσωμένη με αργυροεπίχρυση ένδυση, δώρο του στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη που φιλοξενούνταν στη Μονή την περίοδο της επανάστασης του 1821 μ.Χ. Την ένδυση, την κατασκέυασε ο χρυσοχόος Γεωργίος Καρανίκας το 1824 μ.Χ., όπως μας αποκαλύπτει η ανάγλυφη επιγραφή πάνω από τον δεξιό ώμο της Παναγίας: «Η Παντάνασσα. Δι εξόδων του γενναιοτάτου στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη, χειρί Γεωργίου Καρανίκα, 1824».
Ἀπολυτίκιον
Της Ελλάδος απάσης συ προΐστασαι πρόμαχος και τερατουργός εξαισίων τη εκ Προύσσης εικόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ, και γαρ φωτίζεις εν τάχει τους τυφλούς δεινούς τε απελαύνεις δαίμονας και παραλύτους δε συσφίγγεις αγαθή. Κρημνών τε σώζεις και πάσης βλάβης τους σοι προστρέχοντας. Δόξα τω σω ασπόρω τοκετώ, δοξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα το ενεργούντι δια σου τοιαύτα θαύματα.
Μεγαλυνάριον
Δεύτε την εικόνα την ιερά, της Προυσιωτίσσης, ασπαζόμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην και χάρην άφθονον.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Σφαίρας ουρανίους φωταγωγείς, αχράντω οικήσει την υδρόγειον δε βολαις, αρρήτων θαυμάτων, αυγάζεις όθεν πίστει, πάντες σε προσκυνούμεν ω Προυσιώτισσα.
Ας αποκτήσουμε αγάπη· Ας αποκτήσουμε συμπόνια για τον πλησίον, ώστε να αποφύγουμε τη φοβερή καταλαλιά και το να καταδικάζουμε κάποιον ή να τον εξουθενώνουμε. Ας βοηθούμε ο ένας τον άλλον σαν να είναι δικό μας μέλος, γιατί είμαστε μέλη του ιδίου σώματος, όπως λέει ο Απόστολος· όλοι είμαστε ένα σώμα και ο καθένας μας είναι μέλος του σώματος στο οποίο ανήκουν και οι άλλοι ως μέλη (Ρωμ. 12,5). Και όταν πάσχει ένα μέλος συμπάσχουν όλα τα άλλα
Η ΧΑΡΑ, Η ΕΙΡΗΝΗ, Η ΥΠΟΜΟΝΗ, Η ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΗΔΟΝΕΣ; OΛΟΙ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ, ΠΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΥΚΥΤΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΔΟΝΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ
Στο τέλος, η Αγάπη κυριαρχεί! Στο τέλος, η αγάπη νικάει. Αυτό είδαμε με την Ανάσταση του Χριστού! Τελικά, νίκησε η αγάπη. Αναστήθηκε τελικά η Αγάπη, την οποία οι άνθρωποι σταύρωσαν. Σταυρώσαμε την αγάπη του Χριστού. Οι άνθρωποι μίσησαν το Χριστό. Αλλά ο Χριστός απάντησε σε αυτό το μίσος με απέραντη αγάπη. Και αναστήθηκε. Και μέσ'στις καρδιές τους ζει πάλι. Κι όλοι αισθάνονται αυτή την τρέλα κι αυτό το μεθύσι και αυτό τον ενθουσιασμό απ'την Ανάσταση του Χριστού.
Και βλέπουμε πλέον τη ζωή αλλιώς και τα πράγματα αλλιώς. Αντικρύζουμε με καινούρια βλέμματα πράγματα της ζωής μας. Φεύγει η απογοήτευση και η μελαγχολία και στη θέση τους έρχονται η ελπίδα και το κουράγιο! Θα στέκεσαι όρθιος στη ζωή! Θα τα καταφέρεις! Δεν είσαι μόνος, δεν είσαι μόνη!
απόσπασμα από ραδιοφωνική εκπομπή του π.Ανδρέα Κονάνου -
Η πλάνη μπορεί να χτυπήσει την πόρτα ακόμα και καλών ή αγίων ανθρώπων, κληρικών και μοναχών, όταν αφίστανται της ταπείνωσης, της υπακοής, της διάκρισης και της αγάπης. Βασικός εκκλησιολογικός κανόνας είναι η υπακοή στην Εκκλησία (πιο συγκεκριμένα στη διοίκησή της την επίσημη και νόμιμη) και η παραμονή σε αυτήν χωρίς σχολαστικά κοσκινίσματα. Είναι προτιμότερο να πλανάσαι εντός Εκκλησίας παρά να είσαι άγιος εκτός αυτής. Τρανά παραδείγματα ο πολυτεμαχισμένος ελλαδικός παλαιοημερολογιτισμός, που έφτασε στην αιρετική διδασκαλία να αμφισβητεί την ύπαρξη Χάριτος στο νέο ημερολόγιο. Ας τα ξανασκεφτούν λιγάκι όλα τούτα οι προτιθέμενοι αποτειχισθήναι με το πρόσχημα του οικουμενισμού και δεν ξέρω με τι άλλο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι αυτοαφορισθέντες του εκκλησιαστικού τόπου όχι μόνο δεν επιτυγχάνουν την κάθαρση που επικαλούνται, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται και θέτουν εαυτούς στον κίνδυνο μιας αιώνιας καταδίκης. Τουλάχιστον τούτο αποδεικνύει διαχρονικά η εκκλησιαστική μας ιστορία.
Ο ύμνος της αγάπης του αποστόλου Παύλου είναι η πεμπτουσία του χριστιανισμού και το φάρμακο για τις εν λόγω ψυχοπαθολογίες. Χωρίς αυτήν «οὐδέν ἐσμέν», έστω κι αν κατέχουμε πάσαν τη δογματική ακρίβεια και την πατερική γραμματεία. Δυστυχώς, όμως, ακόμα και αυτήν τη συκοφαντούν σαν αγαπολογία και την απαξιούν. Ωστόσο, οι άνθρωποι του Θεού δε θα πάψουν εν Εκκλησία να τη σκορπίζουν πάση τη κτίσει, έως πάντες «ἕν ὦσιν» κατά την αρχιερατική προσευχή και επιθυμία.
Του θεολόγου - φιλολόγου Κώστα Νούση
Ο Χριστός ο Ίδιος είπε ότι θα είναι μαζί με τους Μαθητές (δηλαδή με τα μέλη της Εκκλησίας) «έως της συντελείας του αιώνος.» . Άρα από την Πρώτη Παρουσία του Χριστού στη γη μέχρι την συντέλεια του αιώνος θα υπάρχει Εκκλησία με Κεφαλή τον Χριστό!
Ο Χριστός ο Ίδιος είπε ότι θα αποστείλει το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία «ίνα μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα» για να μένει στην Εκκλησία και να οδηγεί Αυτή «εις πάσαν την αλήθειαν» - ΟΧΙ σε μέρος της Αλήθειας αλλά σε ΟΛΗ την Αλήθεια! Η Εκκλησία δεν αληθεύει εν μέρει και εν μέρει πλανάται! Αληθεύει ΠΛΗΡΩΣ ! Μεμονωμένα άτομα ή ομάδες ανθρώπων αποστατούν από την Εκκλησία και την Αλήθεια που Αυτή εκφράζει αυθεντικά. Η Εκκλησία όμως σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ως Σώμα Χριστού ΔΕΝ Αποστάτησε ούτε θα Αποστατήσει!
Ο Χριστός ΔΕΝ Ψεύδεται, η Γραφή ΔΕΝ Ψεύδεται, Το Άγιο Πνεύμα ΔΕΝ Αποτυγχάνει στην Αποστολή του να οδηγεί την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν». Το Πονηρό Πνεύμα είναι αυτό που Ψεύδεται μέσω των Αιρετικών τους οποίους πλανά οικτρά!
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
